مدح و شهادت امام موسی کاظم علیه‌السلام
شاعر : غلامرضا سازگار
نوع شعر : مدح و مرثیه
وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
قالب شعر : مثنوی
ای دو صد موسی به طورت مُلتَجی! آفـتـاب و مه بـه نـورت مُـلـتَجی!
نـالـۀ پـنـهـان تـو، شـمـشـیــر تـو حـلـقـۀ وصـل خــدا، زنـجـیـر تـو
شــمـعِ خـلـوتـگـاهِ بــزم کـبــریـا! کــعــبــۀ روح بــلــنــد انــبـــیــا!
گوهر رخـشانِ شش دریای نـور! نخل سبز نور بخـش هشت طور!
آسـمـانِ پـنـج خــورشـیـد کـمـال! هـفـتـمین وجهِ خـدای ذوالـجـلال!
عـرش اجلال و شرف را قـائمه! حـاصل عـمرت رضا و فـاطـمه!
انــس بـا مـعــبـود، روح نــیّـتـت حـبـس دشــمـن شـاهـد حــریّـتـت
روح عـرفـان در مـناجـات شبت! آسـمـان لـبـریـز یـا رب یـا ربت!
ذکـر، مـشـتـاق و دعـا دلــداده‌ات اشـک تـنـهــایـی گـل سـجــاده‌ات
نام حـق گـل کرده از لب‌هـای تو گـریه، شـمـع محـفـل شب‌های تو
آیـه‌هـای نــور، مـشـتـاق صـدات جـانِ شـب بـیـدارهـا بــادا فــدات
قـبـلـۀ دل بـاب حــاجــات هــمــه نـالـه‌ات صــوت مـنـاجـات هـمـه
حـبـس تـو خـلـوتـگـه دلـدار بـود سلـسـله خـوشتر ز زلف یـار بود
ای دل مـطــمـوره‌هـا زنــدان تـو حـلـقـۀ زنـجـیــرهــا گــریـان تـو
حـبس تو از قـلب شب تـاریک‌تر با خـدا از هـر زمـان نـزدیـک تر
ای هــمــایِ اوفــتـاده از نــفــس! تـو کـجــا و دامـن تـنـگ قــفـس؟
تـیـره تـر از گــوشــۀ زنـدان تـو سـیــنـۀ تـاریـک زنــدانـبــان تــو
بـــارهـــا و بــارهـــا و بــارهـــا دیــده در حـبــس عــدو آزارهـــا
حـیـف، مـولا لحـظـۀ جان دادنت بـود زنـجـیـر عــدو بـر گـردنـت
لحـظه لحظه می شکـست آئـینه‌ات وقت رفـتن بود سنگـین سیـنـه‌ات
هـمچـو جـدّت از همه محـروم‌تر نـیـست زنـدانی ز تو مـظـلـوم‌تـر
زهر، آتش شد، تو را بی تاب کرد آب کــرد و آب کــرد و آب کـرد
گرچه باید در عزایت خون گریست گرچه زندانی چو تو مظلوم نیست
اشک ما جاریست عمری از دو عین بر تو و بر جدِّ مـظـلـومت حسین
جـسـم پـاک تو به دوش چـار تـن جسم جـدّت ماند بی غـسل و کفـن
پـیـکـر تـو در غـل و زنجــیـرهـا پـیـکــر او طـعــمـۀ شـمـشـیـرهـا
جسم تو از زهـر دشمن شد کـبود جـسم او را زخـم روی زخـم بود
زخم ما زخمِ تنِ صد چاک اوست اشک"میثم" وقف خون پاک اوست
|